عملکرد موتور خودرو بدین صورت است که هوا و سوخت در محفظه احتراق مخلوط می‌شوند و شمع اتومبیل جرقه‌ای در سیلندر ایجاد می‌کند و باعث انفجار می‌شود و بنابراین با فشار دادن پیستون توسط سوپاپ و حرکت شاتون باعث می‌شود تا میل لنگ چرخش کنید تا نیرو را به گیربکس منتقل کند. در این مقاله انواع موتورهای خودرو را از نظر سوخت مصرفی معرفی و مرور می‌کنیم.
انواع موتور خودرو از نظر سوخت مصرفی
موتور بنزینی کاربراتوری
به خودروهایی که دارای سیستم سوخت‌رسانی کاربراتور هستند، موتورهای کاربراتوری گفته می‌شود. این نوع خودروها دارای مزایای زیر هستند:
- تعمیر بدون نیاز به وسایل الکترونیکی خاص.
- سهولت تعمیرات.
- هزینه کم تعمیر در صورت خرابی کلی موتور.
- هزینه ساخت کمتر در مقایسه با سیستم انژکتور.
معایب این سیستم به شرح زیر است:
- احتمال خطا در تنظیم.
- از دست دادن تنظیم موتور خودرو بعد از مدتی کارکرد.
- عملکرد نادرست خودرو در سرما و گرما.
- تنظیم بسیار دقیق مصرف سوخت و دستیابی به استانداردهای سازنده دشوار است.
- تنظیم سیستم اشتعال در چنین خودروهایی بسیار دشوار است.
موتور بنزینی انژکتوری
سیستم سوخت رسانی انژکتور یکی از روش‌های سوخت‌رسانی به موتورهای احتراق داخلی است. که در آن سوخت توسط پمپ مکانیکی یا الکتریکی با فشار به لوله‌های سوخت (نازل‌های سوخت) و رله سوخت و از طریق انژکتورها به پشت دریچه هوا یا داخل سیلندرها، به صورت پودر شده و مخلوط هوا تزریق می‌شود و سوخت برای احتراق در موتور و تولید انرژی به دست می‌آید.
مزایای سیستم تزریق سوخت انژکتور به شرح زیر است:
- توزیع یکنواخت سوخت بین سیلندرها
- کاهش احتراق مواد اولیه
- کاهش تولید گاز خطرناک
- بازده حجمی بالاتر موتور به دلیل حذف ونتوری
- کاهش ارتفاع موتور
- عدم نیاز به گرمکن
- شتاب بهتر موتور
- کاهش مصرف بنزین
- عملکرد راحتی و تعمیر و نیاز بسیار کمتر به تنظیم سیستم سوخت
معایب سیستم تزریق سوخت انژکتور به شرح زیر است:
- وجود قطعات حساس دقیق و گران قیمت
- نیاز به تخصص گسترده در زمینه تولید و تعمیر قطعات و پیچیدگی سیستم
موتور های دیزلی
به وسایل نقلیه‌ای که از سوخت‌هایی مانند گازوئیل و بیودیزل آلی استفاده می‌کنند، خودروهای دیزلی گفته می‌شود. اینگونه خودروها به دلیل کمبود سیستم اشتعال و نیاز به هوای بیشتر، غالباً دارای سیستم توربوشارژر هستند و گاهی اوقات چنین خودروهایی به دیزل توربو نیز معروف هستند.
تفاوت اصلی بین موتورهای دیزلی و بنزینی
یک موتور بنزینی مخلوطی از هوا و سوخت را می‌مکد و آن را فشرده، سپس با جرقه مخلوط را مشتعل می‌کند. یک موتور دیزلی فقط هوا را می‌گیرد و آن را فشرده کرده که باعث ایجاد فشار و گرما در مرحله فشرده سازی می‌شود و سپس سوخت را به هوای فشرده تزریق می‌کند. این کار توسط یک انژکتور در داخل محفظه احتراق انجام می‌شود. گرمای حاصل از چگالش هوا باعث خود به خودی شدن اشتعال سوخت می‌شود. تنها نکته این است که در این حالت، تزریق سوخت کمی بیشتر از حد طبیعی است که تا پایین آمدن پیستون ادامه دارد.
مزایای این موتورها به شرح زیر است:
- گشتاور خوبی دارند و بیشتر مناسب وسایل نقلیه تجاری هستند.
- بهره وری و آلودگی کمتری نسبت به نمونه‌های بنزینی یا دوگانه سوز دارند
- هزینه سوخت چنین موتورهایی کم و بسیار مقرون به صرفه است.
- نگهداری از آنها بسیار راحت‌تر از موتورهای دیگر است.
معایب این نوع موتور به شرح زیر است:
- دور موتور کمتری دارند و برای بعضی از خودروهای سواری کمتر مورد استقبال قرار می‌گیرند.
- سر و صدای زیادی دارد و به همین دلیل از نظر مردم جایگاه کمتری دارد.
موتورهای گازی و دوگانه سوز
وسایل نقلیه دوگانه سوز، وسایل نقلیه‌ای هستند که موتورهای آنها برای استفاده از دو نوع سوخت طراحی شده است. به عنوان مثال، وسیله نقلیه‌ای که می‌تواند از بنزین و گاز در کنار هم استفاده کند، وسیله نقلیه دوگانه سوز است.
سیستم سوخت این خودروها همان سیستم سوخت اولیه آنهاست و فقط با استفاده از تغییرات جزئی یا جایگزینی برخی از قسمت‌های سیستم سوخت با نوع طراحی شده برای هر دو نوع سوخت، در چنین خودروهای مورد استفاده قرار می‌گیرد.
البته در بیشتر موارد به وسایل نقلیه‌ای که با سوخت‌هایی مانند بنزین و گاز طبیعی (CNG) یا گاز مایع (LPG) کار می‌کند، خودروهای دوگانه سوز گفته می‌شود.
مزایای این سیستم‌ها به شرح زیر است:
- آلودگی کمتر و سازگار با محیط زیست.
- سوخت ارزان و در دسترس.
معایب این نوع موتورها که مهم هستند به شرح زیر است:
- هزینه‌های تعمیر و نگهداری نسبتاً زیاد.
- تعمیرات دوره‌ای.
- خرابی سر سیلندر بعد از یک دوره کار.
- کارایی نامناسب موتورها.
- مصرف بیش از حد و در مسافت کوتاه با مخزن پر از گاز در مقایسه با وسایل نقلیه بنزینی.
موتورهای هیبریدی
وسیله نقلیه هیبریدی وسیله‌ای است که برای حرکت از ترکیبی از دو یا چند منبع تغذیه جداگانه استفاده می‌کند. در بیشتر موارد، از این نام برای اشاره به یک وسیله نقلیه الکتریکی دوتایی استفاده می‌شود که در آن پیشرانه دارای یک موتور احتراق داخلی (معمولاً بنزین یا توربو دیزل) در کنار یک یا چند موتور الکتریکی باشد. به این خودرو امکان می‌دهد فقط از یکی از این منابع انرژی یا هر دو با هم استفاده کند.
خودروهای هیبریدی می‌توانند از سیستم‌های پیشرانه دیگری نیز استفاده کنند. این سیستم‌ها شامل اتومبیل‌های گازسوز، اتومبیل‌های دوگانه سوز و … است اما در نهایت سیستم الکتریکی برای حرکت خودرو نیز درگیر خواهد شد. این نوع سیستم ترکیبی برای حرکت خودرو را موتور هیبریدی می‌نامند.
موتور هیبریدی سری
در یک سیستم هیبریدی سری، موتور احتراق داخلی نیرو را به یک ژنراتور می‌رساند. برق تولید شده باتری را شارژ می‌کند یا مستقیماً به موتور الکتریکی داده می‌شود. بزرگترین مزیت ترکیب سری این است که توان خروجی موتور احتراق داخلی به باتری خورانده می‌شود که اغلب می‌تواند در کارآمدترین حالت به صورت پایدار کار کند و در نتیجه مصرف سوخت آن بهینه شود. بنابراین، چنین خودروهایی مصرف و آلودگی کمتر و کارایی بیشتری دارند.
موتور هیبریدی موازی
ساختار ترکیبی موازی اساساً از یک چرخه تولید با یک منبع انرژی موازی تشکیل شده است. در این ساختار موتور احتراق داخلی هنوز توسط گیربکس به چرخ‌ها متصل می‌شود و با چرخش چرخ‌دنده‌ها محدود می‌شود. مزیت این ساختار نسبت به سری این است که از موتور احتراق داخلی و همچنین موتور الکتریکی کوچکتر می‌توان برای حداکثر عملکرد مطلوب استفاده کرد.
- ۰ ۰
- ۰ نظر
